4 de febr. 2013

223


WIR GEHEN UN MIT BLUME...

Wir gehen um mit Blume, Weinblatt, Frucht.
Sie sprechen nicht die Sprache nur des Jahres.
Aus Dunkel steigt ein buntes Offenbares
und hat vielleicht den Glanz der Eifersucht

der Toten an sich, die die Erde stärken.
Was wissen wir von ihrem Teil an dem?
Es ist seit lange ihre Art, den Lehm
mit ihrem freien Mark zu durchmärken.

Nun fragt sich nur: tun sie es gern?...
Dränght diese Frucht, ein Werk von schweren, Sklaven,
geballt zu uns empor, zu ihren Herrn?

Sind sie die Herrn, die bei den Wurzeln schlafen,
und gönnen uns aus ihren Überflüssen
dies Zwischending aus stummer Kraft und Küssen?


(RAINER MARIA RILKE, Noves versions de Rilke)




TENIM TRACTES AMB FLORS...

Tenim tractes amb flors, pàmpols i fruits.
No parlen sols la llengua de l'anyada.
Puja del fosc una evidència virolada
que té potser un esclat de gelosia

dels morts que van donant força a la terra.
Què sabem de la part que en això hi prenen?
Aquesta és llur manera d'actuar fa temps:
amarar el fang amb llur medul·la lliure.

Cal ara preguntar-se nomé: ho fan de grat?
Brolla aquest fruit, obra d'esclaus feixucs,
serrat, cap a nosaltres, amos seus?

O bé els senyors són ells dormin vora les rels,
i es dignen concedir-nos de llurs sobres
aquest híbrid de muda força i besos.


(Versió de JOAN VINYOLI)