Carpe, dèiem
En pro de la promesa d'un viure que no
Que passa i traspassa la
vida Hola! i Adéu!
La vida un monument a l’oblit
Mentre Hom s’hi atansa,
greu,
Buscant un nom, amida
la dansa
De l’anar fent i
desfent, una ascla
De teves a meves,
carpe al mentrestant
El món, com dient: vés, passa.
LA GENT: QUINA
COSA, QUIN INVENT!
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada